لیفان 820 بیشتر از آنکه بر جنبه‌های اسپرت و ارائه یک رانندگی مهیج تأکید داشته باشد، بر سواری نرم و غیرتهاجمی اصرار دارد. این خودرو چندان کارآمد نبوده و به خوبی نمی‌تواند از پس جذب ضربات و ناهمواری‌های سطح جاده بربیاید. علاوه بر این سیستم تعلیق لیفان 820 برای مانورهای ناگهانی نیز چندان مناسب نبوده و پایداری چندانی را برای این خودرو به همراه ندارد. همچنین با توجه به قوای پیشرانه و نسبت توان به وزن این خودرو، نباید انتظار یک رانندگی پرشتاب و چالاک نظیر برخی رقیبان کره‌ای را از لیفان 820 داشت. میزان دید به سمت جلو و جناحین کافی به‌نظر می‌رسد، اما دید رو به عقب کمی محدود است؛ به همین منظور کمپانی لیفان سعی کرده است با تعبیه دوربین و سنسور پارک تا حدودی این مشکل را برطرف کند. همچنین ناهماهنگی‌های جزئی میان عملکرد جعبه‌دنده و پیشرانه خودرو احساس می‌شود که می‌تواند کارایی فنی ماشین را تحت تأثیر قرار دهد.

لیفان 820 به‌واسطه بهره‌مندی از طراحی ظاهری جذاب، کابین جادار، امکانات رفاهی مناسب، تجهیزات ایمنی قابل‌قبول و پیشرانه مشترک با تویوتا کمری، می‌توانست در صورت تیراژ مناسب و ارائه خدمات فنی گسترده به یکی از پرفروش‌ترین سدان‌های موجود در این رنج قیمتی بدل شود. با این حال عدم تولید در تیراژ بالا، قیمت نسبتا بالا و نبود اطمینان کافی بین خریداران نسبت به سرنوشت این خودرو در بازار کشور سبب شد تا این خودرو آن‌طور که باید و شاید مورد استقبال قرار نگیرد. حتی در حال حاضر نیز اغلب خریداران در این رنج قیمتی ترجیح می‌دهند به‌جای خرید لیفان 820 به سراغ کیا سراتو مونتاژی یا چری آریزو 5 بروند.