هوندا CR-V راننده خود را در موقعیتی قرار می‌دهد که موجب بهبود تسلط او بر نواحی مختلف خودرو خواهد شد و بستر دید مناسبی را از درون کابین برای وی فراهم می‌آورد؛ البته با توجه به ارتفاع شیشه عقب، حرکت به سمت پشت بدون استفاده از دوربین، عملی اضطراب‌آور و نه‌چندان ایمن تلقی می‌شود. روی کاغذ اگر نسبت وزن خودرو به توان پیشرانه را در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد که نباید چالاکی فوق‌العاده و هیجان‌انگیزی را از این محصول خوش‌قامت ژاپنی انتظار داشته باشید؛ اما در عمل شتاب‌گیری CR-V نسبت به رقبای همرده سریع و چالاک‌تر به‌نظر می‌رسد و می‌تواند به‌خوبی از پس انجام مانورهای شهری برآید. عملکرد نرم و هماهنگ پیشرانه و جعبه‌دنده از دیگر نقاط قوت رانندگی با این شاسی‌بلند ژاپنی محسوب می‌شود که لبخند بر لبان شما خواهد نشاند. از سوی دیگر کارآمدی سیستم تعلیق به حدی است که علاوه بر ارائه سواری نرم و جذب حداکثری ضربات وارده از سمت ناهمواری‌های جاده، میزان تکان‌های بدنه را نیز به حداقل رسانده و آسایش سرنشینان را بسیار ارتقا بخشیده است. بااین‌حال عایق‌بندی کابین در حد انتظار نیست و ورود صدای موتور به داخل اتاق می‌تواند اندکی آزاردهنده باشد.

نسل چهارم هوندا CR-V شاسی‌بلندی باکیفیت است که علاوه بر شتاب‌گیری مطلوب، سواری نرم و درعین‌حال پایداری را به سرنشینان خود ارائه می‌کند. ایمنی بالا و آپشن‌های رفاهی-امنیتی نسبتا مناسب نیز از دیگر نقاط قوت این خودرو به‌حساب می‌آیند. بااین‌وجود به علت واردات بسیار محدود و عدم گستردگی خدمات پس از فروش، بازار معاملات این خودرو در قیاس با رقبایی نظیر هیوندای سانتافه، کیا سورنتو و یا تویوتا راو 4 به‌هیچ‌وجه گرم و پررونق نیست؛ همچنین طراحی خاص و نه‌چندان عامه‌پسند هوندا CR-V به‌ویژه در قسمت عقب می‌تواند دلیل دیگری برای دوری جستن برخی مشتریان ایرانی از این خودرو باکیفیت ژاپنی قلمداد شود.