لطفا املای کلمه‌ی خود را بررسی کنید و یا کلمات کلیدی دیگری را امتحان کنید
آخرین نسل خودروی تویوتا پرادو در مجموع خودرویی بیابانی است و یکی از رقبای سرسخت بازار شلوغ خودروهای متوسط دو دیفرانسیل است. البته افراد پولدارتر ترجیح می‌دهند تا به جای پرادو، خودروی هم خانواده و بزرگتر آن یعنی لندکروزر را انتخاب کنند. با این حال اگر کسی به دنبال یک خودروی بیابانی تویوتا است و قصد دارد تا خودوریی مشابه لندکروزر داشته باشد می‌تواند پرادو را انتخاب کند.
داخل خودروی پرادو شبیه لکسوس است. پرادو اتاقی بزرگ و جادار دارد که فضای بالای سر، شانه و جلوی پا در دو ردیف اول آن مناسب است. سوار و پیاده شدن برای سرنشینان ردیف اول و دوم بسیار راحت است و تنها کافی است که پای خود را بر روی رکاب بگذارند و بالا بیایند. نیمکت ردیف دوم خودرو هم می‌تواند به نسبت 40 به 60 بخوابد و باعث افزایش فضای عقب خودرو شود. همچنین می‌توان به صورت اختیاری نیز ردیف سوم صندلی را در خودرو تعبیه کرد که اگرچه کمی ناخوشایند است، ولی تعداد سرنشینان خودرو را به 8 نفر افزایش می‌دهد. البته سرنشینان ردیف سوم باید با کمبود فضا دست و پنجه نرم کنند و پاهای خود را جمع نمایند. اگر ردیف سوم صندلی‌ها را نداشته باشیم، فضای صندوق خودرو بسیار زیاد خواهد بود ولی در صورت استفاده از این ردیف، فضای صندوق به شدت کاهش می یابد. همچنین کولر موجود در عقب باعث بهبود هوای تنفسی افراد ردیف سوم می‌شود. مشخصات داخل خودروی پرادو عبارتند از سیستم صوتی با چهار باند در مدل‌های 4 سیلندر GX و شش باند در مدل‌های شش سیلندر VX به علاوه‌ی یک دستگاه پخش سی‌دی سفارشی. خودروی مورد تست کارشناسان ما دارای شیشه برقی و آیینه بغل‌های برقی معمولی بود. روکش مدل‌های بالای این خودرو از چرم بوده و طرح چوب افرا دارد. کیفیت مواد استفاده شده در داخل این خودرو مطابق انتظارات، عالی است. تمامی دکمه‌ها در جای منطقی خود قرار دارند، کیلومتر شمارها به راحتی خوانده می‌شوند و دکمه‌ی تعویض دنده نیز دم دست است. ارتفاع زیاد شیشه‌های کناری باعث بوجود آمدن دید بسیار خوب شده و فضای داخل اتاق هم به همین دلیل بزرگتر و روشن‌تر به نظر می‌رسد. البته ستون‌های ضخیم عقب خودرو هم باعث می‌شود که دید عقب کور و پارک کردن دنده عقب دشوار شود.
خودروی پرادو در مدل‌های سه درب و پنج درب موجود است. اکثر افراد می‌خواهند که این خودرو را در دسته‌ی خودورهای دو دیفرانسیل سایز بزرگ قرار دهند ولی از نظر فنی، خودروی پرادو در دسته‌ی خودروهای هم رده‌ی میتسوبیشی پاجرو قرار می‌گیرد. خودروی پرادو در بین خودروهای شرکت تویوتا، ظاهری متوسط دارد که چراغ‌های جلو به سمت عقب و در کاپوت کشیده شده‌اند و باعث می‌شود که قسمت جلوی خودور تا حدی شبیه خودروهای لکسوس باشد. در قسمت عقب، چراغ‌های عقب این خودرو دارای شکلی با جزئیات زیاد است که عقب خودرو را کمی بد نما کرده است. البته بدنه‌ی گرد و تپل این خودرو طوری است که به دلیل کاهش اصطکاک در سرعت‌های بالا، باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود. البته عده‌ای نیز این خودروی دو دیفرانسیل را به دلیل وجود همین باور می‌خرند.
خودروی پرادو در رانندگی‌های روزانه بسیار نرم و روان کار می‌کند، ولی زمانی ایراد این خودرو (که در رده خودروهای متوسط است) مشخص می‌شود که با سرعت متوسط در یک پیچ تند قرار بگیرید. البته در کل فرمان پذیری پرادو با یک اکسل عقب فعال خوب است اما این خودرو نیز همانند سایر خودروهای دو دیفرانسیل بخاطر داشتن لاستیک‌های بسیار بزرگش، خیلی سنگین کار می‌کند و هنگام رانندگی با سرعت بالاتر از متوسط در مسیرهای غیر مستقیم، صدای لاستیک‌ها بلند می‌شود. فرمان بسیار نرم این خودرو در هنگام رانندگی با سرعت کم و هنگام پارک کردن مناسب است اما در سرعت بالا کمی سفت و سنگین می‌شود که البته نمی‌توان تشخیص داد که علت این سفتی چه چیزی می تواند باشد. خوردوی پرادو در سرعت های بالا بسیار پایدار است اما با این وجود، بهتر است که در سر پیچ‌ها کمی سرعت را پایین بیاورید. ترمز خودروی پرادو فوق العاده است. پدال ترمز این خودرو بسیار نرم است و بعد از کمی رانندگی با آن، کاملا عادت می‌کنید که در رانندگی‌های روزمره چگونه ترمز بگیرید. چرخاننده‌های ترمز پرادو بزرگ هستند و هر چهار دیسک آن خنک می‌شود و ABS بودن نیز به این امر کمک می‌کند. امکانات بیابانی خودروی پرادو شامل یک دیفرانسیل مرکزی است که در رانندگی روزمره، گشتاور را به نسبت 40 به 60 در قسمت عقب انتقال می‌دهد اما در رانندگی در بیابان خودش تشخیص می‌دهد که نیرو را بیشتر به کدام چرخ منتقل کند تا کشش سطحی بهتری داشته باشد و بدین ترتیب بالا رفتن از سربالایی‌های پر گل‌و‌لای و لیز را آسان‌تر می‌کند. علاوه بر این، پاکسازی مناسب زمین، کوتاه شدن برآمدگی‌های جلو و عقب، دنده کمکی موجود و لاستیک‌های هدفمند باعث می‌شود تا این خودروی بزرگ از خانواده‌ی لندکروزر از خودورهایی مثل بی‌ام‌دبلیو X5 وحشی‌تر شود.
خودروی پرادو دارای انواع موتور 2700 سی سی چهار سیلندر، 4000 سی‌سی V6 بنزینی و 3000 سی‌سی چهار سیلندر دیزل است. قدرت موتور نوع 3000 سی‌سی این خودرو برابر 100 اسب بخار و نوع 2700 سی‌سی بنزینی برابر 161 اسب بخار است که برای حرکت دادن خودرو کافی است. با این حال، موتور 4000 سی‌سی خودروی پرادو دارای گشتاوری قوی است که برای خودرویی بیابانی مثل پرادو بسیار خوب است. شرکت تویوتا، خودروی پرادو را با گیربکس‌های پنج دنده‌ی دستی و چهار دنده اتوماتیک ارائه داده است. مدل 4000 سی‌سی V6 هم دارای گیربکس‌های شش دنده دستی و یا پنج دنده اتوماتیک مدرن است که نوع دستی این گیربکس‌ها واکنش‌های سریع‌تری دارد ولی گیربکس‌های اتوماتیک همانند موتور، بسیار نرم و روان هستند. کارشناسان ما نیز که موتور 4000 سی‌سی V6 با گیربکس اتوماتیک را تست کرده‌اند، تحت تاثیر نرمی و بی‌صدایی آن قرار گرفته بودند. البته این نوع موتور در سرعت بالای جاده کمی به صدا می‌افتد. این موتور دارای گشتاور بسیار بالایی برابر 381 واحد و 271 اسب بخار است. البته با وزنی که خودروی پرادو دارد، موتور 4000 سی‌سی دارای عملکردی کافی برای حمل این خودرو است و با همه این اوصاف، شتاب صفر تا 100 پرادو برابر 10 ثانیه است. اگرچه مخزن بنزین این خودرو بزرگ است و می‌توان با یک باک دور کشور را با آن زد، ولی در کل مصرف سوخت پرادو خیلی راضی کننده نیست.
ین خودرو بدلیل برخورداری از شاسی سخت آن که بر استحکام بدنه افزوده است از ایمنی خوبی برخوردار است. مدل 2700 سی‌سی با داشتن دو کیسه هوای جلوی راننده و سرنشین جلو از ایمنی پایین‌تری نسبت به مدل 4000 سی‌سی با 8 کیسه هوا، برخوردار است. سیستم ترمز ضد قفل ABS و سیستم ضدلغزش خودرو در هنگام شتابگیری در هر دو مدل وجود دارد.
خودروی پرادو انتخابی مناسب برای خریداران خودروهای لوکس و با قابلیت متوسط است و کیفیت و اطمینان پذیری این خودرو بالاست. این خودرو در سرعت بالا بسیار نرم است تقریبا در هر نوع جاده‌ای می‌توان با آن رانندگی کرد. تمامی انتظاراتی که از یک خودروی تویوتا می‌رود در پرادو هست بجز مصرف سوخت مناسب، ولی فراموش نکنید که یک خودروی دو دیفرانسیل بسیار بزرگ با مصرف سوخت پایین در تناقض است.
خروج از حساب کاربری 
نظرات کاربران