اگر اهل هیجان هستید، جای درستی آمده‌اید. موضوع جذاب این مقاله، چیزی نیست جز دریفت‌کردن! اگر کمی علاقه‌مند به ماشین باشید، حتی شنیدن این کلمه می‌تواند شما را هیجان‌زده کند. ناگفته پیداست که دیدن صحنه دریفت، لیز‌خوردن خودرو روی آسفالت، صدای جیغ لاستیک‌ها و دودی که بلند می‌شود، حتی برای کسانی که خود اهل این کار نباشند، تماشایی و جذاب است. اگر دوست دارید اطلاعاتی در مورد دریفت‌کردن داشته باشید، تا آخر این مقاله با همراه مکانیک باشید.
تاریخچه دریفت‌کردن
برای شروع، می‌خواهیم بدانیم که این مهارت جذاب اولین‌بار از کجا آغاز شده است. شاید باور نکنید، اما زادگاه هنر دریفت، ژاپن است. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، ویدیو‌هایی از سرزمین خورشید تابان به دست اهالی دنیا رسید که عده‌ای از جوانان ژاپنی را در جاده‌های شهری و کوهستانی نشان می‌داد که با منحرف‌کردن محور عقب و کنترل هم‌زمان فرمان خودرو، صحنه‌‌های هیجان‌‌انگیزی را به نمایش می‌گذاشتند.
البته این بدان معنی نیست که پیش از آن هرگز دریفت وجود نداشته است. بسیاری از رانندگان گرن‌پری‌ها در دهه‌ی ۱۹۳۰ میلادی، از روش فرمان‌گیری سریع و بیرون‌بردن یک چرخ خودرو از آسفالت در سر پیچ‌ها استفاده می‌کردند؛ اما تا آن زمان، کسی به این تکنیک به عنوان مهارتی جداگانه توجه نمی‌کرد. در نتیجه، دریفت در معنای واقعی و امروزی آن، به عنوان مهارتی تخصصی در رانندگی، در ژاپن متولد شد.
دریفت‌کردن از کجا آغاز شد؟
کنیمیتسو تاکاهشی، که اولین قهرمان گرن‌پری موتورسیکلت در ژاپن بود، به عنوان پدر دریفت شناخته می‌شود. وی بعد از تصادفی شدید در مسابقات سال ۱۹۶۲، با موتورسیکلت خداحافظی کرد و وارد دنیای مسابقات اتومبیل‌رانی شد. تاکاهشی به علت روش رانندگی متفاوتش، که با‌سرعت وارد پیچ‌ها می‌شد و انحراف محور عقب را به‌خوبی کنترل می‌کرد، از دیگر رانندگان ژاپنی متمایز بود.
چندی نگذشت که مهارت تاکاهشی، مورد توجه جوانان و گرو‌ه‌های مسابقات خیابانی قرار گرفت. در این مسابقات غیر مجاز که در گردنه‌های کوهستانی ژاپن برگزار می‌شد، رانندگان با الگو‌بر‌داری از تاکاهشی، از روش فرمان‌گیری سریع و کنترل انحراف محور عقب سر پیچ‌ها استفاده می‌کردند. روش تاکاهشی، اگرچه همیشه به پیروزی ختم نمی‌شد، اما طرف‌داران بسیاری پیدا کرد.
سال‌ها بعد، در ۱۹۸۶، اولین ایونت رسمی دریفت در ژاپن برگزار شد. این ایونت، قوانین مشخصی نداشت و تنها سطح مهارت راننده طبق نظر داوران سنجیده می‌شد.
علاقه به دریفت در دهه ۲۰۰۰ میلادی به غرب نیز سرایت کرد و در سال 2003، پیست آیرویندل آمریکا، میزبان مسابقات دریفتی شبیه به مسابقات دی-وان ژاپن شد. امروزه، آیرویندل را به عنوان شهر دریفت آمریکا می‌شناسند. مسابقه سال ۲۰۰۳ با عنوان فرمولا دریفت، حرفه‌ای‌ترین و معتبرترین مسابقه دریفت بیرون از مرز‌های ژاپن تا آن روز بود.
تولید فیلم‌هایی چون سریع و خشمگین: توکیو دریفت در سال 2006، تصویری اگرچه ناقص از دریفت را برای عموم نمایش داد که باعث افزایش طرف‌داران این هنر ماشینی شد. با ظهور اینترنت و همه‌گیر‌شدن شبکه‌های اجتماعی، سرعت اشتراک‌گذاری ویدیو‌های دریفت در جهان بیشتر شد و دریفت در کل جهان، به یکی از پر‌طرف‌دارترین مهارت‌های رانندگی تبدیل شد.
در حال حاضر، مسابقاتی چون فرمولا دریفت، دی-وان گرند پریکس و سری حرفه‌ای اروپا، به عنوان بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات دریفت در جهان شناخته می‌شوند.
مفهوم دریفت‌کردن
دریفت نوعی حرکات نمایشی اتومبیل‌رانی است که این روزها به یکی از جذاب‌ترین شاخه‌های ورزشی موتور اسپرت تبدیل شده است. دریفت، حرکتی است که در آن، راننده عمداً خودرو را در حالت بیش‌فرمانی قرار می‌دهد. در این شرایط، چرخ‌های عقب مخالف جهت پیچ جاده لیز می‌خورند که در‌اصطلاح به آن rear slip angle یا زاویه لغزش عقب می‌گویند. در حالت Oversteer یا بیش‌فرمانی، زاویه چرخ‌های عقب باید بیشتر از زاویه لغزش چرخ‌های جلو باشد و محور عقب به‌قدری منحرف شود که زاویه آن کم‌تر از زاویه‌ی پیچ باشد. در این زمان، با فرمان‌دهی و چرخش چرخ‌های جلو مخالف جهت پیچ، دریفت انجام می‌شود.
دریفت کامل و موفق به دریفتی گفته می‌شود که قبل از رسیدن خودرو به مرکز پیچ، زاویه بین پیچ و محور عقب خودرو بیشتر از زاویه محور جلو و پیچ باشد که در این‌صورت، راننده قادر است در جهت مخالف پیچ فرمان‌گیری و از پیچ عبور کند.
نحوه انجام دریفت
در‌حالت‌کلی، دو تکنیک برای انجام دریفت وجود دارد: تکنیک کلاچ که برای دریفت کردن با خودروهای دیفرانسیل‌عقب به‌کار می‌رود و تکنیک ترمز دستی که برای خودروهای دیفرانسیل‌جلو کاربرد دارد.
تکنیک کلاچ clutching technique
در این تکنیک، زمان رسیدن به پیچ، خودرو را در حالت دنده 2 قرار دهید یا اگر با دنده بالاتری درحال حرکت هستید، 1یا 2 دنده معکوس دهید؛ سپس در‌حالی‌که دور موتور بر‌حسب نوع خودرو بین ۴۰۰۰ تا ۷۰۰۰ قرار دارد، با نگه‌داشتن دور موتور، برای هرزگردی چرخ‌های عقب و کاهش چسبندگی، خودرو را به داخل پیچ هدایت کرده و هم‌زمان، کلاچ خودرو را فشار دهید و رها کنید.
برای ادامه دریفت، پدال گاز را رها نکنید و با بازی‌کردن با پدال گاز و فرمان‌گیری، خودرو را کنترل کنید. برای پیچ‌‌های بعدی هم با کنترل خودرو، مسیر را تغییر دهید و پیچ بعدی را نیز با دریفت پشت سر بگذارید.
تکنیک ترمز‌دستی hand-brake technique
این روش، برای دریفت‌کردن با خودروهای 2دیفرانسیل انجام می‌شود؛ زیرا با استفاده از تکنیک کلاچ، نمی‌توان چرخ‌های عقب خودروهای 2دیفرانسیل را به هرزگردی وادار کرد. در این تکنیک، هنگام رسیدن به پیچ، ترمز‌دستی را بکشید تا چرخ‌های عقب، یک‌باره چسبندگی خود را از دست بدهند و در ادامه، مانند تکنیک قبلی، دریفت انجام شود. به‌طور کلی، دریفت‌کردن با تکنیک ترمز‌دستی، به علت دشواری حفظ تداوم عدم چسبندگی، سخت‌تر از روش قبلی است.
امکان انجام دریفت‌های طولانی با خودروهای دیفرانسیل‌عقب وجود دارد؛ اما دریفت‌کردن چند پیچ با خودروهای دیفرانسیل‌جلو، عملاً بسیار سخت است.
آسیب‌هایی که دریفت‌کردن به خودرو وارد می‌کند
در این بخش، آسیب‌هایی را که بر اثر دریفت‌کردن در خودرو ایجاد می‌شود، بررسی می‌کنیم.
صدمه به تایرها
احتمالاً دودی را که از چرخ‌ها هنگام دریفت‌کردن بلند می‌شود، دیده‌اید. همین دود به علت ایجاد گرما و اصطکاک زیاد حین انجام دریفت در لاستیک‌ها ایجاد می‌شود که نشان از فرسایش سریع تایرها دارد. از‌بین‌رفتن لاستیک‌ها، یکی از شایع‌ترین آسیب‌های وارد‌شده به خودرو هنگام دریفت است. دریفتر‌های حرفه‌ای، اغلب مجموعه‌ای از لاستیک‌ها را همراه خود دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد به‌سرعت لاستیک‌های خودرو را حین مسابقه تعویض کنند.
معمولاً یک جفت لاستیک، با توجه به زمان جلسه دریفت، می‌تواند حدود 2 تا 3 جلسه دوام بیاورد. دریفت برای لاستیک‌ها، به‌خصوص لاستیک‌های عقب، بسیار مضر است و هیچ لاستیکی توانایی مقاومت در مقابل بیش از 2 تا 3 جلسه دریفت را نخواهد داشت.
آسیب به موتور‌های توربو
یک موتور توربو، قدرت خود را از گازهای داغی که از محفظه احتراق خارج می‌شوند، تامین می‌کند. درست است که یک موتور توربو‌شارژ برابر گازهای خروجی با دمای بالا مقاومت خوبی دارد، اما هر عاملی که باعث شود دمای این گازها افزایش یابد، باعث آسیب به آن می‌شود؛ حتی گزارش‌هایی ثبت شده که به علت بالا نگه‌داشتن دور‌موتور، موتور توربو منفجر شده است.
آسیب های جسمی و بدنی
آخرین، اما نه کم‌ترین، آسیبی که دریفت‌کردن به خودرو وارد می‌کند، خسارات بیرونی و ظاهری است. تمام خساراتی که در مورد آن‌ها صحبت کردیم، خسارات داخلی بودند؛ اما آسیب‌های بیرونی به‌مراتب خطرناک‌تر هستند. به عنوان یک راننده، هر قدر هم حرفه‌ای باشید، ممکن است کنترل خودرو را از دست دهید و با چیزی برخورد کنید و آسیب‌های شدیدی به بنده خودرو وارد شود. ناگفته پیداست که آسیب‌های این‌چنینی، یقیناً آسیب‌های بدنی جبران‌ناپذیری را نیز برای راننده در پی خواهد داشت.
در‌نهایت، باید بدانید که رانندگی‌کردن، یک عمل عمومی است؛ اما دریفت‌کردن، نیازمند مهارت‌های بالا در رانندگی و عکس‌العمل‌های سریع است. دریفت‌کردن، کار خطرناکی است و از‌دست‌دادن کنترل خودرو به معنی چرخش خودرو و برخورد شدید با اجسام اطراف است که حتی می‌تواند به مرگ منجر شود. این همان حس‌و‌حالی است که معتادان هیجان و آدرنالین را به سمت دریفت می‌کشاند.
بیشتر بخوانید
- زمان ترکیدن لاستیک چه کارهایی باید انجام بدهیم
- راهنمای خرید لاستیک خودرو
- نکات مهم نگهداری لاستیک خودرو و تشخیص فرسودگی لاستیک
- پنج راه ارزان برای افزایش توان موتور
- چک لیست بررسی سلامت فنی خودرو
- اهمیت فیلتر روغن موتور در خودرو چقدر است؟
