مقایسه تویوتا لندکروز و تویوتا پرادو ، برادرانی جذاب و قوی هیکل

مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو موضوع این مقاله از سری مقالات مجله خودرو همراه مکانیک است که قصد داریم تا مشخصات فنی تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو، مسائل ایمنی و بازار خرید تویوتا در این دو مدل را برایتان شرح دهیم. اگر شما هم قصد خرید یکی از این دو شاسی بلند غول پیکر را دارید در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

معرفی تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو

تویوتا لندکروز سابقه‌ای بیش از 3 دهه در بازار کشور دارد و همانند بازار جهانی در ایران نیز از بهترین خودروهای آفرودی است که می‌توان در بازار یافت. نسل‌های قبلی این خودرو معمولا گزینه‌های اصلی آفرودسواران بودند ولی در دو نسل آخر خود به دلیل شرایط قیمتی و تبدیل شدن به یک خودروی بسیار گران‌قیمت، این خودرو را بیشتر در شهر و به عنوان خودروی لوکس می‌بینید تا در کوه و بیابان. البته افزایش نجومی قیمت لندکروز مساله‌ای اقتصادی است و این خودرو همچنان بالاترین توانایی فنی را در کنار کیفیتی مثال زدنی ارائه می‌کند. حضور گسترده این خودرو در نهادهای نظامی در داخل و خارج کشور به خوبی نشان می‌دهد که لندکروزر همچنان وظیفه اصلی خود را به بهترین نحو انجام می‌دهد. 

آخرین نسل تویوتا لندکروزر یعنی سری 200 که به LC200 مشهور است از سال 2008 در بازار عرضه شده‌است. مدل اولیه این خودرو در دو مدل شش و هشت سیلندر در بازار موجود بود، اما در سال 2012 که نسخه فیس‌لیفت آن هم همزمان با بازار جهانی وارد بازار ایران شد، دیگر خبری از نسخه ۸ سیلندر نبود. این مدل به‌طور رسمی نیز تا سال 2013 و پایان واردات خودروهای پر حجم، به صورت گسترده‌ای در بازار عرضه می‌شد و پس از آن تنها می‌توان به صورت بسیار محدود مدل‌های 2014 یا 2015 آن را در بازار یافت.

در صورت تمایل می‌توانید لیست قیمت تویوتا را در سایت همراه مکانیک، با جدیدترین آپدیت به‌صورت روزانه ببینید. در این لیست تمام مدل‌های تویوتا موجود در بازار ایران به‌همراه قیمت صفر موجود هستند که می‌تواند برآورد قیمت مناسبی نسبت‌به شرایط بازار این خودروها بدهد.

تویوتا لندکروزر تنها اس یو وی آفرودی و تمام عیار تویوتا در بازار ایران نیست؛ بلکه برادر کوچک‌تر این خودرو یعنی لندکروزر پرادو نیز در بازار حضوری پررنگ دارد. پرادو به عنوان نسخه‌ای کوچک‌تر و شهری‌تر از لندکروزر از سال 2005 در بازار حضور دارد و نسل چهار آن نیز در سال 2010 به بازار آمد که با استقبال بسیار خوبی هم مواجه شد. این خودرو نیز تا سال 2013 به بازار عرضه شد. پرادو J150 نسخه 8 سیلندر ندارد و از نظر فنی قوی‌ترین نسخه‌های این خودرو به موتور قوی 6 سیلندر مجهز هستند. پرادو با اینکه رده‌ای پایین‌تر از لندکروزر است، ولی آنقدر خودروی توانمندی است که در توانایی چیزی کم‌تر از برادر بزرگ خود ندارد و به‌همین دلیل انتخاب بین این دو بسیار مشکل است. البته توجه داشته باشید که قیمت پرادو بسیار کمتر از لندکروز است. در ادامه این مقاله قصد داریم به بررسی مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو بپردازیم، لطفا با ما همراه باشید.

تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو هردو توسط شرکت تویوتا وارد بازارهای جهانی شده‌اند. جالب این است که اولین نسل از هر دو خودرو در دهه 80 میلادی تولید شده و این موضوع رقابت بین دو برادر را بیش از پیش سخت و جذاب می‌کند. در ادامه با مجله همراه مکانیک همراه شوید تا به مقایسه تویوتا پرادو و تویوتا لندکروزر، این دو غول ژاپنی بپردازیم.

مقایسه طراحی ، تویوتا لندکروزر بزرگ‌تر ولی تویوتا پرادو زیباتر

در مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو باید بدانیم که تویوتا تا سال‌های سال و به نوعی تا پیش از سال 2010 هیچ‌وقت جزو خودروسازانی نبود که بابت طراحی‌های عالی مشهور باشد و ظاهر خودرو هیچوقت اولویت نخست مشتریان تویوتا نبوده است. لندکروزر و پرادو هر دو اس یو وی‌هایی سنتی و از نوع شاسی نردبانی هستند که طراحی جعبه‌ای و با کمترین زرق‌و‌برق را به نمایش می‌گذارند. طراحی هر دو مدل ساده ولی در عین حال کم نقص است و به سختی می‌توان از آن‌ها ایراد گرفت.

لندکروزر دارای چراغ‌ها و جلوپنجره‌ای بزرگ است و این طراحی ابعاد خودرو را بسیار بزرگ نشان می‌دهند. البته لندکروزر با طولی نزدیک 5 متر واقعا نیز خودرویی بزرگ است. در عقب نیز مانند جلو شاهد چراغ‌هایی بزرگ هستیم. عقب لندکروزر البته چند مدل است و بعضی دارای درهای باز شونده به طرفین (مانند آمبولانس) هستند اما بیشتر مدل‌های موجود در بازار ایران دارای در صندوق دو تکه‌ای هستند که بخش کوچک پایینی آن به سمت پایین و بخش بالایی آن به سمت بالا باز می‌شود. این طراحی، خود یکی از جذابیت‌های لندکروزر است. در مدل‌های فیس‌لیفت چیدمان داخلی چراغ‌ها مقداری عوض شده‌است و شاهد اضافه شدن یک ردیف LED در چراغ جلو به عنوان چراغ‌های روشنایی در روز نیز هستیم. سپر نیز طراحی متفاوت با مدل‌های 2008 است و مه‌شکن‌ها از حالت مستطیلی به مربعی تبدیل شده‌اند. به‌طور کلی لندکروزر دارای طراحی ساده‌ ولی با ابهتی است که در بازار نیز به خوبی طرفداران خود را پیدا کرده است. 

در سمت دیگر پرادو نیز از زبان طراحی مشابهی بهره می‌برد، اما این خودرو با عرض کم‌تر و چراغ‌های متفاوت خود سعی کرده ضمن قرار گرفتن در زیر رده لندکروزر، اما کاراکتر خود را داشته باشد و اینطور نباشد که فقط یه نسخه کوچک‌تر از لندکروزر باشد. طراحی پرادو از برخی جهات می‌تواند مدرن‌تر و پیچیده‌تر از لندکروزر باشد و به خصوص در قسمت جلو چراغ‌های آن حالتی خمیده و اسپرت را ایجاد کرده‌اند. بسیاری از مالکان نیز اقدام به فیس‌لیفت خودرو به مدل‌های بالاتر کرده‌اند که با لامپ‌های LED ظاهر بسیار جذاب‌تری هم دارد. پرادو تقریبا ده سانتی از لندکروزر کم‌عرض‌تر است و همین باعث شده تا ارتفاع خودرو از نظر بصری خیلی بالا به‌نظر برسد، اما طول دو خودرو بسیار نزدیک و حدود ۴.۹ متر است. تویوتا پرادو نیز مانند لندکروزر با دو نوع طراحی عقب در بازار یافت می‌شود که یکی دارای لاستیک زاپاس روی صندوق و دیگری دارای لاستیک زاپاس زیر خودرو است. بدون شک قرار گرفتن لاستیک زاپاس زیر خودرو تاثیر منفی روی زوایای خودرو دارد و آفرودسواران باید سراغ نسخه‌هایی بروند که لاستیک زاپاس آن‌ها روی صندوق عقب است. 

با همه سادگی و بی‌آلایش بودنشان نگاهی به محبوبیت لندکروزر و پرادو نشان می‌دهد که این دو اس یو وی تمام عیار تا چه حد بی‌نقص و خوب از آب درآمده‌اند. 

درون کابین تفاوت‌ها بیشتر است. لندکروزر از داشبوردی پهن و ساده استفاده می‌کند که در دو سمت آن خروجی‌های سیستم تهویه به‌صورت عمودی قرار گرفته‌اند. در نسخه‌های پایه، نبود نمایشگر روی داشبورد و نورپردازی سبز رنگ کابین و پشت آمپرها باعث می‌شود فکر کنید در یک خودروی قدیمی نشسته‌اید. ارگونومی کابین نمره خوبی را دریافت می‌کند و راننده تسلط و دید خوبی نسبت به بیرون و ادوات کابین دارد. از نظر فضای کابین نیز هیچ مشکلی برای سرنشینان وجود ندارد که برای خودرویی با این ابعاد جای تعجبی نیست. کیفیت کابین گرچه بالا و خوب است؛ ولی استفاده بیش از حد از پلاستیک با رنج قیمتی خودرو هماهنگی ندارد، مخصوصا که تویوتا حتی اهرم باز کردن در را نیز از پلاستیک سیاه تولید کرده است تا کاملا به شما یادآوری کند این خودرو در رده‌بندی لوکس قرار نخواهد گرفت. 

پرادو در مقابل از زبان طراحی کاملا متفاوتی استفاده کرده است و کابینی به مراتب مدرن‌تر نسبت به لندکروزر دارد. درون پرادو نیز همچنان فضای سر و پا بسیار خوب است و سرنشینان هیچ شکایتی نخواهند داشت. داشبورد پرادو از حجم‌های مکعبی شکل گرفته است و بخش میانی کنسول و غربیلک فرمان نیز متفاوت از لندکروزر هستند. یکی از نقاط منفی موجود در هر دو خودرو، تا شدن ردیف سوم صندلی‌ها است که فضای زیادی از صندوق را اشغال می‌کند.

مقایسه فنی لندکروزر بیرحم در تقابل با جاده‌ها

از آنجایی‌که پرادو خود نسخه‌ای از لندکروزر است، شباهت بخش فنی بین این دو خودرو نیز جای تعجبی ندارد. گرچه لندکروزر 200 با موتور هشت سیلندر نیز به ایران وارد شد، اما فقط سری اول این خودرو دارای این آپشن جذاب بود و سال‌های بعد فقط نسخه‌های شش سیلندر به بازار آمدند و به‌همین‌دلیل در این مقاله نسخه شش سیلندر را با پرادو مقایسه خواهیم کرد. پرادو چهار در نیز تنها با یک موتور شش سیلندر به بازار ایران عرضه شد که با موتور لندکروزر شش سیلندر یکسان است. 

هر دو خودرو به یک موتور شش سیلندر وی شکل با حجم ۴ لیتر مجهز هستند. این موتور که با کد 1GR-FE شناخته می‌شود در تویوتا اف جی کروزر نیز استفاده شد‌ است. این پیشرانه تنفس طبیعی یکی از بهترین موتورهای شش سیلندری است که در بازار می‌توان یافت و قدرت و گشتاور خوبی را در کنار هزینه نگهداری پایین و قابلیت اطمینان بالا ارائه می‌کند. 

قدرت موتور در دو خودرو بسیار نزدیک است و تنها اختلاف جزیی وجود دارد. این پیشرانه در هر دو خودرو به یک گیربکس پنج سرعته خودکار کوپل شده که این گیربکس نیز به یک ترنسفر کیس دو سرعته مجهز است و نیرو را به هر دو محور جلو و عقب ارسال می‌کند. قفل دیفرانسیل مرکزی و عقب نیز به صورت استاندارد در هر دو خودرو موجود است که تضمین کننده قابلیت‌های آفرودی فراتر از دیگر شاسی بلندهای بازار هستند؛ البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که پرادو در تیپ آنرود خود به‌طور معمول فاقد قفل دیفرانسیل عقب است و تنها قفل دیفرانسیل مرکزی دارد.

در جدول زیر مقایسه لندکروزر و پرادو از نظر مشخصات فنی با جزییات ذکر شده‌است:

مقایسه آپشن‌ها و امکانات رفاهی تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو

خودروهای تویوتا مثل همیشه در بخش رفاهی در سطح میانی و حتی رو به پایین بازار قرار دارند و گویی بیشتر پول این خودرو برای محتویات زیر کاپوت و البته کیفیت ساخت خودرو پرداخت می‌شود تا امکانات و تکنولوژی‌های داخل کابین! در این بخش پرادو با وجود رده‌بندی پایین‌تر، دست‌ پٌر‌تری از برادر بزرگ خود دارد؛ چون پرادوهای وارد شده به ایران از نسخه‌های فول هستند و در مقابل اکثر لندکروزرها نسخه‌های پایه هستند. برتری امکانات و آپشن‌های پرادو نسبت به لندکروزر را می‌توانید در جدول زیر مشاهده کنید، اما در همینجا هم می‌توان به مواردی همچون قابلیت انتخاب حالت‌های رانندگی آفرود (مولتی ترین)، کرال کنترل، تعلیق هوشمند، ریموت استارت، کرال کنترل، سیستم صوتی ۹ اسپیکر، دوربین ۳۶۰ درجه و دوربین جانبی اشاره کرد.

نگاهی به همین لیست نیز نشان می‌دهد که تویوتا در بخش آپشن از لیست بلندبالایی برخوردار نیست و بسیاری از این موارد را در خودروهای رده پایین‌تر دیگر خودروسازان برای مثال کیا سورنتو می‌توان دید و برتری تویوتا بیشتر در آپشن‌های مرتبط با کارایی خودرو در آفرود مانند قفل دیفرانسیل و… است. با وجود قیمت میلیاردی و در حد خودروهای فوق لوکس، نه لندکروزر و نه پرادو را نمی‌توان خودروهایی لوکس و خیلی مجهز دانست.

مقایسه ایمنی تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو

در مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو باید بدانیم که هر دو خودروی مورد نظر که در سال‌های پیش از 2010 طراحی شده‌اند، فاقد امکاناتی مانند سیستم‌های فعال و هوشمند هستند و نباید آن‌ها را با خودروهای امروزی مقایسه کرد. در این بخش نیز برتری با اختلاف کمی با پرادو است. هر دو خودروی مورد نظر تست تصادف را در موسسه ANCAP استرالیا پشت سر گذاشته‌اند. با اینکه هر دو خودرو پنج ستاره ایمنی دارند ولی رتبه کلی پرادو مقداری بالاتر از لندکروزر است.

تجربه رانندگی

در ادامه مقاله مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو به تجربه رانندگی با این دو خودرو رسیدیم. با قرار گرفتن پشت فرمان پرادو راننده خود را در موقعیتی بسیار بالا می‌بیند و کاملا حس یک اس یو وی تمام عیار به وی منتقل می‌شود. روشن شدن موتور خودرو با غرشی همراه است که سال‌هاست دیگر در خودروهای صفر کیلومتر خبری از آن نیست. لندکروزر و پرادو با موتور قوی شش سیلندر خود از آخرین خودروهایی هستند که دوران آزاد بودن واردات خودروهای پر حجم را یادآوری می‌کنند. با اینکه مشخصات موتور قابل توجه است، اما در شروع حرکت سنگینی خاصی در خودرو احساس می‌شود. با این حال با افزایش دور موتور پرادو کشش و شتاب خوبی را نشان می‌دهد؛ به‌طوری‌که در زمانی حدود 10 ثانیه می‌توان با آن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت رسید و برای یک خودروی 2.5 تنی عالی است. عملکرد گیربکس سریع و رضایت‌بخش است و نه تنها تعویض‌های بدون تنش و نرمی دارد بلکه در حالت تیپ ترونیک نیز برخلاف خیلی از خودروها کنترل کامل دنده‌ها را به راننده می‌دهد. 

هندلینگ پرادو در حد متوسط قرار می‌گیرد و به هر حال نمی‌توان انتظار زیادی از یک suv با شاسی نردبانی داشت، اما اگر خودروی شما مجهز به سیستم تعلیق KDSS باشد پایداری خوبی را تجربه خواهید کرد. این سیستم نوعی تعلیق هیدرولیکی است که روی جاده از چرخش بیش از حد بدنه جلوگیری می‌کند. در آفرود نیز این سیستم از بلند شدن چرخ از روی زمین جلوگیری کرده تا خودرو بیشترین تماس را با زمین داشته باشد. این سیستم در برخی لندکروزرهای هشت سیلندر و لکسوس LX570 نیز وجود دارد ولی پرادوهای فول اکثرا به آن مجهز هستند. 

عملکرد ترمز نیز در پرادو نه خیلی عالی و نه ضعیف، بلکه قابل قبول است. از نظر نرمی سواری پرادو نمره بالایی می‌گیرد و سیستم تعلیق آن در جذب ضربات موفق است. می‌توان نرمی این خودرو را در رده‌ای بالاتر از بسیاری از کراس اوورهای مدرن‌تر نظیر اوتلندر یا سانتافه ارزیابی کرد. 

پس از پرادو به سراغ تویوتای بزرگ‌تر می‌رویم. همان موتور، همان گیربکس و مقدار جزیی اضافه وزن کافیست تا به وضوح حس کنید لندکروزر شش سیلندر، خودرویی کندتر است. لندکروزر در بهترین حالت شاید در زمانی کمتر از 10 ثانیه بتواند به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد. با دور گرفتن موتور نیز لندکروزر کشش خوبی از خود نشان می‌دهد. تغییری در رفتار گیربکس دو خودرو وجود ندارد، اما بدون شک هندلینگ در وضعیتی پایین‌تر از پرادو قرار دارد. عملکرد ترمزها نیز مقداری جزیی ضعیف‌تر است. لندکروزر سواری بسیار نرم و بی تنشی دارد و می‌توانید در سفرهای طولانی روی راحتی آن حساب کنید. دید خوب، سر و صدای کم کابین، کشش خوب موتور و نرمی سواری، مشخصه‌های مشترک بین دو خودرو هستند. ابعاد لندکروزر به خصوص عرض بیشتر آن سبب می‌شود تا رانندگی در شهر مقداری سخت‌تر باشد، با این حال پرادو نیز با هیچ معیاری یک خودروی شهری نیست و پیدا کردن جا پارک برای این‌ها نیاز به وقت دارد. 

لندکروزر و پرادو هر دو برای استفاده در آفرود طراحی شده‌اند. گرچه قیمت نجومی آن‌ها خیلی از مالکان را از فشار آوردن به خودرو منصرف می‌کند، اما اگر راهتان به بیابان و کوه بیفتد متوجه توانایی‌های واقعی آن‌ها خواهید شد. قابلیت عبور از رودخانه‌ با عمق حدود 700 میلیمتر، شاسی نردبانی، قفل دیفرانسیل و دنده کمکی تنها بخشی از سلاح‌های دو خودرو برای جنگیدن در طبیعت هستند. البته برخی از همین مشخصه‌ها نظیر شاسی نردبانی سبب افزایش وزن خودرو و بالطبع افزایش مصرف سوخت شده‌است. هر دو خودرو مصرف سوخت نسبتا بالایی دارند که این جا نیز لندکروزر با وزن بیشتر و آیرودینامیک پایین‌تر خود، ضعیف‌تر از پرادو ظاهر می‌شود. 

اگر بخواهید رانندگی دو خودرو را جمع‌بندی کنیم باید گفت این اس یو وی‌های تمام عیار روی جاده توانایی حرکتی متوسط با راحتی مناسبی را ارائه می‌دهند، اما توانایی اصلی آن‌ها در خارج جاده است. اگر اهل آفرود نباشید، کراس اوورهای زیادی هم در بازار هستند که با هزینه کمتر لذت سواری شاسی بلند را برایتان فراهم می‌کنند. 

تحلیل شرایط بازار، قیمت‌های نجومی!

در ادامه مقاله به مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو از لحاظ شرایط بازار خرید و فروش می‌پردازیم. لندکروزر و پرادو هر دو از خودروهای با سابقه و قدیمی بازار هستند و به‌همین‌دلیل موقعیتی تثبیت شده دارند. این دو خودرو زمانی گزینه نخست لوکس سواران بودند و حتی امروز نیز بسیاری خرید لندکروز را انتخابی منطقی‌تر نسبت به یک مرسدس یا بی ام و می‌دانند. این هم از عجایب بازار ایران است که لندکروزر در ایران مثلا با یک مرسدس S رقابت می‌کند. اگر بخواهیم بازار دو خودرو را مقایسه کنیم لندکروزر مقداری پرطرفدارتر از پرادو است، اما خرید پرادو نیز طرفداران خود را دارد و جایگاه آن در بازار محکم است. هر دو خودرو نه تنها بسیار محبوب هستند بلکه قیمت خود را نیز بسیار خوب حفظ می‌کنند و در هنگام فروش همیشه مشتری دارند؛ پس انتخاب‌هایی بسیار مطمئن و کم‌دردسر هستند. از نظر خدمات نیز قطعات تویوتا به وفور در بازار یافت می‌شود و شبکه خدمات پس از فروش آن نیز گسترده است.

جمع بندی دو غول تمام عیار

به انتهای مقاله مقایسه تویوتا لندکروزر و تویوتا پرادو رسیدیم. در این روزها که دیگر خبری از آفرودرهای تمام‌عیار و موتورهای پر حجم در بازار نیست، لندکروزر و پرادو هر دو از معدود خودروهایی هستند که همچنان قدرت، کیفیت و عملکرد بالایی را ارائه می‌دهند. به طوری‌که مشتریان این خودروها جذب مواردی چون سقف پانوراما و گرمکن فرمان نمی‌شوند؛ بلکه این اس یو وی‌های تمام‌عیار را بابت عملکرد فوق‌العاده و جایگاه بالایی که در بازار دارند می‌خرند.

بیشتر افرادی که به سراغ لندکروزر و پرادو می‌روند، آن‌ها را به‌عنوان خودروی سفر و روزمره خود خریداری می‌کنند. هزینه نگهداری پایین این دو خودرو سبب شده تا برعکس خیلی از خودروهای لوکس و گران بازار، خیلی مالک خود را به تعمیرگاه نبرند. البته بخشی از این هزینه نگهداری کم را مصرف سوخت بالا کمرنگ می‌کند.

موارد مثبت در هر دو خودرو مشترک هستند و از مهم‌ترین مشخصه‌ها باید به موتور قوی، سواری نرم، دوام فنی بالا، کیفیت ساخت بالا، کابین جادار و قابلیت آفرود بالا (بهتر بگوییم بسیار بالا) اشاره کنیم؛ نکته‌های منفی هم شامل مصرف سوخت بالا، هندلینگ متوسط، ترمزهای معمولی، امکانات رفاهی پایین و قیمت بسیار بالای خودرو هستند؛ البته این موارد منفی همگی در مورد لندکروزر نمود بیشتری دارند تا پرادو!

امروزه با این قیمت‌های نجومی کم‌تر کسی پرادو یا لندکروز را صرفا برای آفرود برمی‌گزیند، اما اگر دلیلتان برای خرید شاسی بلند در این رنج قیمتی بیشتر تجربه آفرودی بی‌عیب و نقص است، توصیه می‌شود که پرادو (نسخه آفرود) را انتخاب کنید که هم سیستم تعلیق بهتری دارد و هم عرض کمتر آن، رانندگی با آن در جنگل بین درختان یا بین سخره‌ها آسان‌تر می‌کند. 

مطالعه مقالات مرتبط زیر را از دست ندهید:

• مزایای پرادو دو در؛ بررسی نقاط قدرت غول ژاپنی
• تویوتا لندکروز اتاق 300، تکامل اسطوره ژاپنی
• مقایسه لندکروز V8 و ولوو XC90
• پرادو آنرود چیست و چه تفاوتی با پرادو آفرود دارد؟
• پرادو دو در بخریم یا پرادو چهار در؟