انیمیشن ماشین‌ها را به خاطر دارید؟ جایی که دکتر هادسون (خودروی هادسون هورنت مدل 1951) در حال آموزش پیچیدن در جاده خاکی به مک‌کویین بود. دکتر هادسون در این سکانس جالب به مک‌کویین می‌گوید: این آسفالت نیست پسر؛ این خاک است؛ بنابراین، باید یاد بگیری که چگونه ترمز کنی؛ چگونه گاز بدهی و چگونه فرمان را بچرخانی! ساده‌تر می‌گویم: اگر به اندازه کافی به چپ بپیچی، آن وقت می‌بینی که به راست پیچیده‌ای؛ حقیقت آن است که دکتر هادسون در این صحنه، به طرزی عملی و واقعی در حال آموزش دریفت‌زدن بود!
کلمه Drift در لغت وقتی موصوف باشد، به معنی «درجریان و شناور» است و وقتی آن را به صورت فعل استفاده کنیم، معنی جالب «دستخوش پیشامد بودن» می‌دهد. وقتی این معنا را به دنیای خودرو می‌آوریم، می‌بینیم که چندان هم بی‌ارتباط به فلسفه دریفت‌زدن نیست! اساساً نمی‌توان تعریف مکتوبی از دریفت ارائه داد. کشیده‌شدن در مسیر صاف، پیچیدن درحالی‌که خودرو اریب است یا هر نوع حرکت رو به جلو در حالی که خودرو در محور مستقیم خود نباشد، نوعی از دریفت‌زدن است. یک دریفت می‌تواند به‌سادگی هرچه تمام‌تر با ترمزدستی برای چرخاندن محور عقب باشد؛ ولی گاهی این تکنیک آن‌قدر پیشرفته می‌شود که برای آن مسابقات حرفه‌ای نیز اجرا می‌شود.
امروز قصد داریم نحوه دریفت‌زدن را آموزش دهیم؛ اما پیش از آن، لازم است یادآوری کنیم که این عمل، یک رفتار متعارف در رانندگی روزمره نیست. انجام آن باید با رعایت کلیه قوانین و با تجهیزات مناسب و البته در محل مخصوص انجام شود؛ بنابراین، یادتان باشد نه قرار است به خودتان آسیب بزنید و نه به دیگران.
پیش‌شرط‌های دریفت‌زدن
مانند هر عملیات خودرویی، در این مورد نیز بحث ایمنی اولین چیزی است که باید رعایت کنید. گام اول، انتخاب محل مناسب است. هرگز در کوچه و خیابان اقدام به این کار نکنید. حتی اگر یک دریفتر حرفه‌ای هم شده باشید، باز هم این امکان وجود دارد که یک عامل پیش‌بینی‌نشده مانند خودرو، عابر پیاده، کودکان، حیوانات یا اجسام فیزیکی، حادثه‌آفرین باشند. مسیر انتخابی شما، باید صاف و بدون دست‌انداز باشد.
برجستگی‌های کف جاده، می‌تواند هنگام لغزیدن خودرو، منجر به واژگونی آن شوند. از سلامت لاستیک‌های خودرو اطمینان حاصل کنید. فشاری که روی لاستیک‌ها به‌ویژه لاستیک‌های محور عقب وارد می‌شود، بیش از اندازه است. ترکیدن لاستیک در حین دریفت، عواقب ناخوشایندی را به‌همراه دارد. از عملکرد ترمزها به‌ویژه ترمزدستی نیز اطمینان حاصل کنید. سیستم هندلینگ خودروی شما که شامل میل فرمان، جعبه فرمان (رنک و پینیون)، بازوی پیتمن و سگ‌دست، مفصل قرقری، رام، بوش‌ها، طبق، سیبک و جک هیدرولیک است، باید به‌خوبی کار کنند. اختلال در عملکرد سیستم تعلیق و فنربندی نیز می‌تواند پروسه دریفت را با مشکل روبه‌رو کند.
با مبانی اولیه شروع کنید
اغلب مربیان حرفه‌ای، به شاگردان مبتدی خود توصیه می‌کنند که دریفت‌زدن را با یک خودروی ساده که دنده دستی است، آغاز کنند. خودروهایی که گیربکس دستی دارند، به‌لطف وجود کلاچ، می‌توانند کنترل بیشتر و دقیق‌تری را روی عملکرد پیشرانه داشته باشند. خودروهای اتوماتیک، اغلب مجهز به سیستم‌های کنترلی هستند که غلبه بر آن‌ها نیاز به تکنیک و مهارت بیشتری دارد.
خودروهای محور عقب یا RWD مانند تویوتا GT86 یا نیسان Z370، اغلب انطباق بیشتری با پدیده دریفت دارند؛ چراکه گشتاور در چرخ‌های عقب، می‌تواند به رانندگان کمک بیشتری کند. درواقع در چنین خودرویی، راننده فقط حواس خود را روی هندلینگ که در محور جلو صورت می‌گیرد، متمرکز می‌کند. دریفت‌زدن با خودروهای محور جلو یا FWD به دلیل نوع انتقال نیرو، نیازمند تمرین و تجربه بالاتری است. در واقع وقتی قصد دارید با چنین خودرویی دریفت بزنید، انطباق محل هندلینگ و محل انتقال نیرو، منجر به کم‌فرمانی می‌شود و به همین دلیل است که تنها رانندگان حرفه‌ای از پس آن برمی‌آیند.
وجود لاستیک‌های نو، پروسه کشیده‌شدن را سخت‌تر از چیزی که وجود دارد، می‌کند. البته این به معنی استفاده از لاستیک‌های خراب نیست. هرقدر که آج لاستیک صاف‌تر باشد، اصطکاک کمتری صورت می‌گیرد و این بهترین خبر برای یک دریفتر است. به این دلیل که کیفیت لاستیک‌های جلو چندان تاثیری در این عملیات ندارند، اغلب توصیه می‌شود که یک جفت لاستیک مخصوص این کار تهیه شود. در خودروهایی که مجهز به سیستم کنترلی ESP هستند، دریفت‌زدن به‌سختی صورت می‌گیرد؛ حتی گاهی روشن‌بودن آن نیز می‌تواند خطرآفرین باشد. بنابراین، اگر خودروی شما چنین سیستمی دارد، باید آن را موقتاً غیرفعال کنید. یادتان باشد که رانندگی عادی با ESP خاموش، پایداری خودرو را کاهش می‌دهد!
دست به کار شوید
محل قرارگیری خود پشت فرمان را به‌خوبی تنظیم کنید؛ به‌طوری که کاملاً به غربیلک، ترمزدستی، پدال‌ها و دسته‌دنده مسلط باشید. تکان‌خوردن بیش از حد شما روی صندلی وقتی به‌خوبی روی آن قرار نگرفته باشید، دقت شما را پایین می‌آورد. کمربند ایمنی خود را ببندید و سعی کنید از یک کلاه ایمنی نیز استفاده کنید. حال که همه‌چیز آماده است، حرکت کنید. حرفه‌ای‌ها توصیه می‌کنند که کمترین سرعت برای دریفت، حدود 50 کیلومتر در ساعت است. سعی کنید با دنده 2 و دور موتور 3000 rpm به این سرعت برسید.
سرعت‌های پایین‌تر، نیروی جنبشی لازم را برای دریفت‌زدن تأمین نخواهند کرد. یادتان باشد که در دریفت‌زدن، سرعت چندان مهم نیست و آن‌چه اهمیت دارد، بی‌ثبات‌کردن تعادل خودرو و ایمن‌نگه‌داشتن آن است. نیاز است تا قبل از اجرای دریفت، کمی تکنیک ورود و خروج را یاد بگیرید. بنابراین، با همین سرعت وارد پیچ شوید؛ فرمان را در جهت خمیدن پیچ قرار دهید و به محض ورود به مرکز پیچ، میزان چرخش را بیشتر کنید. همین حرکت شدید، شما را با فرایند بعدی آشنا می‌کند. سعی کنید تا پیش از مرحله بعدی، روش گرفتن دودستی فرمان را یاد بگیرید. کنترل خودرویی که کمی از مسیرش منحرف شده، تمرین خوبی برای کشیده‌شدن است. مرحله بعدی، تمرین گاز دادن و پیچیدن است. حالا پروسه قبلی را اجرا کنید؛ با این تفاوت که درست در مرکز پیچ، باید پدال گاز را تا انتها فشار دهید. تکرار چندباره این حرکت، آرام‌آرام باعث می‌شود تا قسمت عقب خودرو کمی از محور خود خارج شود. گام بعدی، اجرای تمام نکات قبلی به‌اضافه ترمزدستی‌کشیدن است. این کار، شدت دریفت را در داخل پیچ افزایش می‌دهد.
رانندگان حرفه‌ای حتی پا را فراتر از این می‌گذارند و با استفاده از تکنیک کلاچ‌گیری ناگهانی، دور موتور را برای لحظاتی افزایش می‌دهند. با خروج از پیچ، وقت کنترل و بازگشت به مسیر اصلی رسیده است. سعی کنید در مسیر مستقیم و بدون تمایل به طرفین به حرکت خود ادامه دهید. اگر این تمرین را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اید، تبریک می‌گوییم؛ شما برای مرحله نهایی آماده شده‌اید!
تا پیش از اجرای یک دریفت کامل، بار دیگر هرآن‌چه را باید به‌خوبی یاد می‌گرفتید،مرور می‌کنیم: به سرعت 50 کیلومتر در ساعت با دنده 2 و دور موتور 3000 می‌رسیم؛ فرمان را در جهت چرخش پیچ قرار می‌دهیم؛ با رسیدن به مرکز پیچ، فرمان را تندتر می‌کنیم؛ گاز می‌دهیم و دستی می‌کشیم. اکنون با شگرد اصلی آشنا خواهید شد. شما تا این‌جای کار، تنها توانسته‌اید خودرو را به حالت اریب وارد پیچ کنید. این یعنی هنوز دریفتی نزده‌اید. به سخت‌ترین بخش کار رسیده‌اید. در مراحل قبلی، وقتی به مرکز پیچ می‌رسیدید، فرمان را تندتر و در جهت پیچیدن می‌چرخاندید؛ ولی اکنون، باید این کار را برعکس انجام دهید؛ یعنی وقتی به مرکز پیچ رسیدید، دیگر نیازی به دستی‌کشیدن نیست و باید فرمان را در جهت عکس پیچیدن با سرعت زیاد بچرخانید. این حالت را باید تا زمانی که خودرو هنوز به طور کامل از پیچ خارج نشده است، تکرار کنید. آن‌چه می‌بینید، یک دریفت‌زدن واقعی است؛ یعنی بخش انتهایی خودروی شما، در حال کشیده‌شدن روی جاده و متمایل به بیرون جاده است. بخش جلویی خودرو نیز به سمت داخل پیچ نشانه می‌رود. نکته طلایی در این تکنیک، بازگرداندن سریع فرمان به حالت اولیه خود است.
دریفت با رسم شکل
طبیعی است که یک عملیات خودرویی را نمی‌توان با کلمات توضیح داد؛ ولی شاید بتوان آن را در یک تصویر شماتیک، راحت‌تر درک کرد. آن‌چه را پیش‌تر انجام دادید، می‌توانید در چهار مرحله مشاهده کنید.
در نظر داشته باشید به مسیر فرضی که از بیرونی‌ترین قسمت جاده آغاز می‌شود، در ادامه از داخلی‌ترین قسمت پیچ عبور می‌کند و در انتها، دوباره به بیرونی‌ترین قسمت می‌رسد، Racing Line یا خط مسابقه می‌گویند که در تصویر زیر، با رنگ سبز مشخص شده است.
A – در امتداد ریسینگ لاین، با سرعتی که قبلاً درباره‌اش صحبت کردیم، حرکت کنید. آرام‌آرام فرمان را در جهت پیچ بچرخانید.
B – در داخل پیچ گاز بدهید و فرمان را در جهت عکس بگیرید.
C – اجازه بدهید کشیدن تا کج‌شدن کامل خودرو، طول بکشد.
D – در انتهای ریسینگ لاین، به‌آرامی فرمان را در مسیر مستقیم قرار دهید.
نکته پایانی
تصویر زیر تکنیک دریفت زدن به سبک ژاپنی است. ژاپنی‌ها با خودروهای خاصی که به همین منظور طراحی شده، پیش از ورود به پیچ خودرو را منحرف می‌کنند تا صحنه زیبایی شکل بگیرد. به بازی منحصر به فرد فرمان توجه کنید. اگر به دریفت زدن ایمن علاقه‌مند شده‌اید توصیه اکید می‌کنیم سومین قسمت از فیلم سریع و خشن به اسم توکیو دریفت را مشاهده کنید تا ببینید دریفت زدن یعنی چه!
بیشتر بخوانید
عالی و کلیدی بود من با تمام ماشین ها دریفت زدم حتی پراید صبا ولی تیبا معمولی عالی بود دریفت زدن با تیبا معمولی رو تجربه کنید محشره
سلام اين کار تجربه کردم با روا تایرهای عقب صاف بود البته برا اولین بار که انجام دادم خودرو مورب شد کف مسیر ديگه بعد فهمیدم باید فرمان به سمت راست چرخاند و گاز داد
متن شما توضیحش کامل بود
ممنون از این متن خوب و مفیدتون..