هرچه راننده دید بهتری نسبت به اطراف خود داشته باشد، احتمال بروز حادثه کم‌تر خواهد شد. با توجه به اهمیت این موضوع، خودروسازان در سال‌های اخیر تلاش‌های فراوانی در جهت بهبود دید راننده انجام داده‌اند که نتایج این تلاش‌ها را می‌توانیم در ابداع آپشن‌هایی مثل چراغ‌های تمام LED، دوربین 360 درجه، هشداردهنده نقطه کور و… ببینیم. در این میان برخی خودروسازان پا را فراتر گذاشته و با تجهیز محصولات خود به سیستم دید در شب خودرو خیال راننده را از بابت دید کامل در هر شرایط محیطی راحت کرده‌اند.
سیستم دید در شب خودرو یا به عبارت دیگر، نایت ویژن ماشین از جمله آپشن‌های پیچیده و گران‌قیمت خودروها محسوب می‌شود و آشنایی با آن می‌تواند برای بسیاری از علاقه‌مندان جذاب باشد. به همین دلیل امروز به سراغ بررسی کامل سیستم دید در شب خودرو و کاربرد آن رفته‌ایم. اگر شما هم به تکنولوژی‌های روز خودرویی علاقه دارید، تا پایان با ما همراه باشید.
معرفی سیستم دید در شب خودرو و تاریخچه آن
سیستم دید در شب خودرو همان‌طور که از نامش مشخص است؛ وظیفه دارد تا در نور کم محیط، موانع زنده و غیر زنده موجود در مسیر را شناسایی کند و در خصوص وجود آن‌ها به راننده اخطار دهد. بسته به نوع سیستم نایت ویژن ماشین نمایش‌گر آن می‌تواند در صفحه نشان‌دهنده‌ها، روی مانیتور سیستم مسیریابی (نویگیشن) یا هدآپ دیسپلی (HUD) قرار داشته باشد.
این سیستم نخستین بار در سال 2000 روی آخرین نسل کادیلاک دویل (Deville) به تولید انبوه رسید و از آن زمان تاکنون به صورت مرتب توسط یک‌سری از خودروسازان مطرح دنیا بروزرسانی و نسل‌های جدیدی از آن معرفی شده است.
نکته جالب در خصوص سیستم دید در شب خودرو این است که برخلاف بسیاری از آپشن‌های دیگر، هنوز به سیستمی فراگیر تبدیل نشده و تنها روی محصولات گران‌قیمت و پرچم‌دار شرکت‌هایی مثل مرسدس بنز، تویوتا، ب‌ام‌و، کادیلاک و آئودی دیده می‌شود.
نحوه عملکرد سیستم دید در شب خودرو
سیستم دید در شب خودرو بر اساس تجهیزات دید در شب (Night Vision Devices) کار می‌کند که به اختصار NVD نامیده می‌شوند. NVD های مورد استفاده در سیستم نایت ویژن ماشین معمولاً شامل دوربین‌های مادون قرمز (Infrared)، رادار، لیدار و GPS هستند که از سه روش پردازش تصویر، تصویربرداری حرارتی و نور افشانی غیرمرئی برای تشخیص اشیا در تاریکی بهره می‌گیرند.
سیستم دید در شب خودرو هم مثل هر سیستم الکترونیکی دیگری به یک پردازنده (CPU) مجهز است که اطلاعات دریافتی از سنسورها را پردازش می‌کند و در قالب تصویر نهایی روی مانیتور سیستم نمایش می‌دهد.
این یک شمای کلی از عملکرد سیستم دید در شب خودرو بود اما اگر به دنبال جزئیات بیش‌تری در این خصوص هستید، در بخش بعدی انواع مختلف این سیستم و جزئیات عملکردی هر کدام از آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.
انواع سیستم دید در شب خودرو
سیستم‌های دید در شب خودرو به دو نوع فعال (Active) و غیرفعال (Passive) تقسیم می‌شوند که هرکدام ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خودشان را دارند.
سیستم دید در شب خودرو از نوع فعال (اکتیو)
نوع فعال سیستم دید در شب خودرو از یک منبع نور مادون قرمز بهره می‌برد و با استفاده از این منبع، مسیر پیش رو خودرو را روشن می‌کند. از آن‌جایی که چشم انسان در حالت عادی قادر به دیدن نور مادون قرمز نیست، در این سیستم یک آشکارساز قرار داده شده است که بازتاب این نور را روی مانیتور نمایش می‌دهد. در واقع تکنولوژی این نوع از سیستم دید در شب خودرو کاملاً مشابه دوربین‌های نظامی دید در شب است.
سیستم دید در شب فعال نخستین بار در سال 2002 توسط تویوتا و روی SUV پرچم‌دار زیرمجموعه لوکس‌ساز این شرکت، یعنی لکسوس LX 470 استفاده شد. مرسدس بنز هم از سال 2005 به سراغ این نوع از سیستم دید در شب خودرو رفت و از آن روی محصولات لوکس خود استفاده کرد.
در حال حاضر هم دو شرکت لکسوس و مرسدس بنز از طرفداران پروپا قرص سیستم دید در شب فعال هستند و در طی این سال‌ها نسخه‌های بهبودیافته‌ای از این سیستم را توسعه داده‌اند. این نسخه‌های جدید، علاوه بر کیفیت بسیار بالاتر تصویر نسبت به نسخه‌های قدیمی، از قابلیت‌هایی مثل تشخیص عابر پیاده، تشخیص حیوانات و اعلام هشدار به عابرین پیاده برخوردار هستند.
از جمله مزایای سیستم دید در شب خودرو از نوع فعال می‌توانیم به مواردی مثل کیفیت تصویر مناسب، نمایش دقیق اشیا بی‌جان، کارایی مناسب در هوای گرم و اندازه کوچک سنسورها اشاره کنیم.
اما در مقابل، برد عملیاتی نسبتاً کم (150 تا 200 متر) و عدم کارکرد دقیق در هوای بارانی و مه‌آلود هم مهم‌ترین معایب این نوع از سیستم دید در شب خودرو را تشکیل می‌دهند.
سیستم دید در شب خودرو از نوع غیرفعال (پسیو)
سیستم دید در شب غیرفعال به جای استفاده مستقیم از منبع نور مادون قرمز، از این منبع در قالب یک دوربین حرارتی بهره می‌برد و موانع موجود در مسیر را از طریق حرارت متساعد شده از آن‌ها شناسایی می‌کند.
دوربین‌های حرارتی قدمت زیاد و کاربرد گسترده‌ای دارند و تصویر اجسام مختلف را در طیف‌های رنگی متفاوتی نمایش می‌دهند که ابتدا و انتهای این طیف، رنگ‌های آبی و زرد هستند. در واقع هرچه دمای جسمی بالاتر باشد رنگ تصویر آن به زرد نزدیک‌تر است.
سیستم دید در شب پسیو قدمت بیش‌تری نسبت به نوع اکتیو دارد و نخستین سیستم دید در شب خودرو که در سال 2000 روی کادیلاک دویل استفاده شد، از نوع پسیو بود. این نوع از سیستم دید در شب خودرو هنوز هم پرکاربرد است و نسخه‌های جدید آن توسط شرکت‌هایی مثل آئودی، ب‌ام‌و، کادیلاک، هوندا و DS استفاده می‌شود.
نوع غیرفعال سیستم دید در شب خودرو از مزیت‌هایی مثل نمایش بهتر اجسام زنده (انسان و حیوان) و برد بیشتر (در حدود 300 متر) برخوردار است اما معایب آن هم شامل مواردی مثل افت عملکرد در هوای گرم، کیفیت تصویر نه‌چندان بالا و اندازه بزرگ‌تر دوربین حرارتی نسبت به منبع نور مادون قرمز می‌شود.
کلام پایانی
در پایان بررسی سیستم دید در شب خودرو بایستی بگوییم که این سیستم در حال حاضر یکی از پیشرفته‌ترین آپشن‌های دنیای خودروسازی است و مهم‌ترین کاربرد و البته مزیت آن، گسترش میدان دید راننده و در نتیجه پیش‌گیری از بروز حادثه در محیط‌های تاریک است.
از جمله معایب سیستم دید در شب خودرو هم می‌توانیم به قیمت گران و احتمال حواس‌پرتی راننده در صورت استفاده بیش از حد از این سیستم اشاره کنیم.
همان‌طور که قبلاً اشاره کردیم، سیستم دید در شب خودرو آپشن چندان متداولی نیست و خودروهای محدودی در بازار ایران به آن مجهز هستند. از جمله این خودروها می‌توانیم به مرسدس بنز S کلاس فول آپشن، ب‌ام‌و سری 7 فول آپشن و DS 7 کراس بک اشاره کنیم.
