داشبورد این خودرو با روکشی از چرم مصنوعی به همراه لایه‌ای منعطف در زیر آن علاوه بر زیبایی و نوعی شیک بودن، ایمنی در برخوردهای ساده با داشبورد را فراهم می‌کند. نشانگرهای بزرگ با جانمایی مناسب با یک نگاه، اطلاعات را به راننده منتقل می‌کنند. صندلی‌های مدل‌های 84 و ماقبل آن که خارجی بود دارای کیفیت بهتری بوده و از سال 84 به بعد از کیفیت صندلی آن کاسته شده است. فضای موجود برای پای راننده و سرنشین جلو به اندازه کافی بزرگ هست که پای راننده به داشبورد فشرده نشود. در دست دوم‌هایی که چندین سال کار کرده اند، صدای داخل کابین به طرز محسوسی از خودروهای دیگر هم رده ساخت ایران کمتر است. سیستم تهویه مطبوع این خودرو دارای کنترل اتوماتیک است.

بدنه این خودرو محکم و با توجه به سال ساخت و رنج قیمت زیبا و جذاب است و با رینگ‌های اسپرت و کمی لوازم جانبی به یک خودروی شیک تبدیل می‌شود. استحکام بدنه باعث می‌شود تا دست دوم این خودرو با وجود چند سال کارکرد همچنان سر حال و مانند روز اول آن بنظر برسد ( اصطلاحات خودش را نمی‌اندازد). جلوپنجره نسبتا کوچک و زیبای این خودرو با لوگوی زاگرس خودرو به همراه چراغ‌های ظریف نمای روبروی این خودرو را جذاب می‌کند. چراغ‌های راهنمای این خودرو در کنار چراغ جلو ولی با قاب جداگانه است و خط جداکننده این دو با لبه کاپوت جلو در یک راستا بوده که به زیبایی آن کمک می‌نماید. چراغ‌های عقب این خودرو بزرگ است و به راحتی از فواصل دور قابل تشخیص است که خود می‌تواند در هشدار و پیشگیری از تصادف خودروهای عقب موثر باشد این چراغ‌ها هم دو قسمتی هستند و بخش بزرگ شبرنگ روی درب صندوق عقب و قسمت چراغ ترمز و راهنما روی بدنه نصب شده است و خط جداسازی در صندوق و عقب خودرو همانند کاپوت جلو از داخل چراغ عقب عبور می‌کند. سپر برجسته عقب این خودرو کمی از زیبایی آن می‌کاهد. به دلیل نداشتن لبه برجسته در دو طرف شیشه جلو در هنگام بارندگی و کارکردن برف پاک‌کن، آب به سمت عقب پرتاب شده که اگر در این حالت شیشه ها باز باشند قسمتی از آب به داخل وارد می‌شود. بنابراین توصیه می شود در هنگام بارندگی شیشه ها را ببندید. مدل لیفت بک این خودرو که دارای قسمت صندوق جمع‌تر با ارتفاع صندوق بیشتر است و از نظر شخصی خودم زیباتر از نوع سدان است.

این خودرو دارای سیستم فنر و کمک‌فنر بسیار نرم و راحتی است که رانندگی و مسافرت دلچسبی را برای سر نشینان ایجاد می‌کند. این خودرو با توجه به سبکی و فنر و کمک‌فنر نرمی که دارد در دست‌اندازهای معمولی بسیار خوب عمل می‌کند و از این بابت برای ایران مناسب است. هندلینگ این خودرو هم از نظر مالکان آن قابل قبول تشخیص داده شده و در پیچ‌ها واکنش خوبی از خود نشان می‌دهد و دارای ترمزهای قابل قبول است. در رانندگی در مسافت‌های خیلی زیاد (بیش از چهارصد کیلومتر) پای راست راننده دچار خستگی می‌شود که در مقایسه با خودروهای ایرانی متداول و در این رنج قیمت امری مرسوم است.

همانگونه که در معرفی اشاره شد این خودرو در مالزی با دو نوع موتور 1500 و 1600 سی سی عرضه شدند ولی مدلی که در ایران به بازار آمد 1500 (1498) سی‌سی 12 سوپاپ با قدرت 90 اسب بخار بود که با توجه به سبکی بدنه توانست قدرت و شتاب قابل قبولی را برای این خودرو تامین کند. گر چه در سر بالایی‌ها قبل از رسیدن دور موتور به 3000 دور که بیشترین توان از موتور دریافت می‌شود، شتاب خودرو کمتر از حد انتظار بود ( بخصوص در زمان استفاده از کولر). این موضوع به قدرت کم موتور مربوط بوده و عواملی همچون تعداد سرنشین و استفاده از کولر می‌تواند تاثیر قابل توجهی را در شتاب ایجاد کند در صورتی که در خودروهای سنگین با موتورهای قدرتمند به دلیل نسبت پایین‌تر وزن سرنشینان به وزن خودرو این تاثیر بسیار کمتر احساس می‌شود. دوام قطعات اصلی این موتور با توجه به اینکه طراحی میتسوبیشی ژاپن است بسیار خوب بوده و اکثر دارندگان آن با وجود چندین سال کار مداوم، نیاز به تعویض قطعه برای موتور این خودرو احساس نکرده‌اند. موتور این خودرو نیاز به بنزین سوپر دارد تا بتواند شتاب ذکرشده را ارائه دهد. این خودرو بیشتر دارای جعبه‌دنده دستی و تعدادی جعبه‌دنده اتوماتیک که 5 دنده جلو بوده و دیفرانسیل جلو است و با توجه به نسبت دنده‌های مناسب با قدرت موتور، شتاب این خودرو خوب است.

این خودرو در مقایسه با خودروهای مشابه از نظر قیمت، دارای بدنه محکم‌تری است ولی از جهت ایربگ تنها به حداقل یعنی دو ایربگ برای دو سرنشین جلو و بدون ایربگ جانبی بسنده شده است که از این جهت نقطه ضعف تعیین کننده‌ای بخصوص در تصادف‌های جانبی، محسوب می‌شود. این خودرور در آزمون Used Car Safety Rating (UCSR) استرالیا و نیوزیلند که در این آزمون بر اساس امنیت در تصادفات واقعی و توسط پلیس این کشورها ارزیابی می‌شوند، یک ستاره از پنج ستاره را دریافت نمود و این سختگیرانه‌ترین حالت امتیازدهی در تست‌های مختلف است و بسیاری از آیتم‌های ارزیابی این تست مانند کروزکنترل ، پایداری سیستم برق ، چراغ رانندگی در روز و . . . در تست‌های معمولی دیده نمی‌شود. همچنین بسیاری از خودروهای رایج در ایران در جاده‌های این کشورها یافت نمی‌شوند.